Λιγότερο από εραστές, περισσότερο από φίλους

Διάδωσε την αγάπη

Έχουν περάσει περισσότερα από τρεισήμισι χρόνια από τον χωρισμό μου.

Το να προχωρήσεις από μια σχέση που κράτησε για περισσότερα από τέσσερα χρόνια, από ένα άτομο στο οποίο είδες την υπόσχεση «για πάντα», να τη βλέπεις να φεύγει από τη σχέση χωρίς να κλείσει, είναι τουλάχιστον τραυματικό.

Το να προσπαθώ να εκφράσω τη σειρά των συναισθημάτων που ένιωσα με λέξεις είναι μια μάταιη άσκηση. Πονούσε πολύ αρχικά, αλλά όπως λέει και η παροιμία, ο χρόνος γιατρεύει. Με τον κίνδυνο να ακουστεί φιλμ, θα έλεγα ότι οι στιγμές που πέρασα μαζί της, χαρούμενες και σκοτεινές, έλαμπαν συχνά στο μυαλό μου. Ήθελα να νιώσω τη ζεστασιά της, την τρυφερότητα του αγγίγματος της, την υγρασία του φιλιού της. Πάνω από όλα όμως, ήθελα να είμαι η εκδοχή του εαυτού μου όταν ήμουν μαζί της – χαρούμενη, ήρεμη και θετική.

Αλίμονο! Τώρα έφυγε, έφυγε για πάντα και έχει φύγει από εκείνη τη φοβερή μέρα.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, γνώρισα νέες γυναίκες, γνώρισα μερικές από αυτές και μάλιστα είχα σωματικές σχέσεις με κάποιες. Αλλά συνειδητοποίησα ότι υπάρχει μόνο ένα πράγμα που νιώθω - κενό. Δεν ήμουν συναισθηματικά διαθέσιμος για αυτούς, αλλά λαχταρούσα όλη τη συναισθηματική άνεση. Ποτέ δεν ήθελα να κάνω έρωτα μαζί τους, αλλά έκανα σεξ. Όταν κοιτάζω πίσω τώρα, συνειδητοποιώ ότι κάποιοι από αυτούς το μετάνιωσαν, γιατί μπορούσαν να καταλάβουν ότι είμαι μουδιασμένος από μέσα.

Απώθησα τον εαυτό μου μακριά τους γιατί δεν τους άξιζε ο αξιολύπητος άνθρωπος που είχα γίνει. Κανένας από αυτούς δεν θα μπορούσε να με επαναφέρει στην κανονικότητα και δεν μπορώ να τους κατηγορήσω. Πληγώθηκα τόσο πολύ.

Ένα βράδυ, περπατώντας προς το αυτοκίνητό μου προετοιμαζόμενος για δέκα ώρες με το αυτοκίνητο στους λόφους και μια τετραήμερη απόδραση από τη δουλειά, με τηλεφώνησε. Είχαμε συναντηθεί μερικές φορές σε πάρτι και τα καταφέραμε καλά. Όταν με ρώτησε αν θα μπορούσα να την πάρω από τη δουλειά, δεν περίμενα να τη δω να περιμένει με ένα σακίδιο, έτοιμη να ταξιδέψει μαζί μου. Της είχα πει για το ταξίδι μόλις χθες, και το μόνο που μου είπε ήταν «Χμμ…καλή διασκέδαση!»

Σχετική ανάγνωση: Μετά το one night stand, της έλειπε να είναι ερωτευμένη

Μέχρι να φτάσουμε στο Murthal για δείπνο, είδα ένα διαφορετικό άτομο με το οποίο είχα μιλήσει στα πάρτι. Οι άνθρωποι συχνά αισθάνονται άνετα να μου μιλάνε επειδή ακούω, αλλά ο τρόπος που άνοιξε δεν έμοιαζε με κανέναν άλλο. Άφησε τον εαυτό της να είναι ευάλωτη και δεν υπήρχε ίχνος μάσκας. Για πρώτη φορά μετά τον χωρισμό μου, ένιωσα ότι μπορούσα να ρίξω και την πρόσοψή μου. Οδήγησα όλη τη νύχτα ακούγοντας την χαλαρωτική φωνή της, μαθαίνοντας τις βαθύτερες ανασφάλειές της και τα πιο τρελά της όνειρα. Είδα τα μάτια της να αστράφτουν όταν το φως από τα φώτα του δρόμου έπεφτε στα δακρυσμένα μάτια της, είδα τον κρύο αέρα να της χαϊδεύει απαλά τα μαλλιά όποτε κατέβαζε τα παράθυρα παρά την ψύχρα.

χαμογελώντας νεαρή γυναίκα που αγκαλιάζει γελώντας

Τις επόμενες τέσσερις μέρες, της άνοιξα και εγώ όπως δεν έχω κάνει ποτέ πριν από κανέναν άλλο άνθρωπο. Έκλαιγα για ώρες, αγκαλιάζοντάς την. Κοιμόμασταν μαζί, αγκαλιάζαμε και συχνά κλαίγαμε στη μέση της νύχτας. Ήπιαμε, καπνίσαμε μερικά τσιγάρα, μαγειρέψαμε μαζί και δεν βγήκαμε ούτε μια φορά από την καμπίνα μας.

Το τρίτο βράδυ, είχαμε φυσική κατάσταση. Δεν ήμασταν ψηλά και ξέραμε τι κάναμε. Ξέραμε ότι δεν ήμασταν ερωτευμένοι, αλλά ξέραμε επίσης ότι δεν είχαμε νιώσει αυτό που νιώθαμε τότε εδώ και πολύ, πολύ καιρό. Κάναμε έρωτα σαν να ήμασταν ερωτευμένοι. Ήταν έντονο, παθιασμένο και εξαιρετικά ικανοποιητικό. Ξέραμε ότι έπρεπε να αφήσουμε τους λόφους και να επιστρέψουμε στη τσιμεντένια ζούγκλα, στη ρουτίνα το επόμενο βράδυ. Το τέταρτο πρωινό ήταν ένα από τα καλύτερα.

Καθίσαμε σιωπηλοί πίνοντας πράσινο τσάι, με τη γραφική θέα στα μάτια και την παθιασμένη νύχτα στην καρδιά μας. Η σιωπή δεν ήταν ενοχή ή ντροπή, αλλά ικανοποίηση. Αυτό ήταν ένα σπάνιο πρωινό όπου αντιλαμβάνεσαι την ύπαρξη μιας ουσιαστικής σχέσης με έναν άλλο άνθρωπο, τη γέννηση μιας επακόλουθης σύνδεσης.

Σήμερα, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου και λέει ότι είμαι κι εγώ στη ζωή της. Δεν είμαστε αφοσιωμένοι, δεν είμαστε ερωτευμένοι, αλλά απολαμβάνουμε κατά καιρούς παθιασμένο έρωτα.

Πηγαίνουμε ραντεβού με άλλα άτομα και συζητάμε την πιθανότητα να έχουμε σχέσεις μαζί τους. Αυτό που δεν είμαστε τώρα, είναι μοναχικό και άδειο. Είμαστε κάτι περισσότερο από καλύτεροι φίλοι μεταξύ μας, αλλά λιγότερο από εραστές.

https://www.bonobology.com/things-happy-couple-others-dont/

Η συνεισφορά σας δεν αποτελεί φιλανθρωπικό ίδρυμα δωρεά. Θα επιτρέψει στη Bonobology να συνεχίσει να σας φέρνει νέες και ενημερωμένες πληροφορίες στην προσπάθειά μας να βοηθήσουμε οποιονδήποτε στον κόσμο να μάθει πώς να κάνει οτιδήποτε.