Μοιραστείτε ισότιμα ​​τις δουλειές και τις ευθύνες του σπιτιού στο γάμο

Ανεξάρτητα από το πόσο καιρό είστε παντρεμένοι, είναι σημαντικό να μην παραμεληθεί ο καταμερισμός των οικιακών δουλειών και των ευθυνών. Διαφορετικά, το βάρος όλων πέφτει συνήθως σε ένα άτομο. Αυτό δεν μπορεί να είναι μια μόνιμη διευθέτηση γιατί τελικά το άτομο που τα κάνει όλα θα καεί και θα σταματήσει να συνεισφέρει στο νοικοκυριό εντελώς ή θα ζήσει μίζερα στη σιωπή.

Οι σύζυγοι που μοιράζονται τις δουλειές του σπιτιού δείχνει εξίσου ότι υπάρχει ένας ορισμένος βαθμός σεβασμού στη σχέση. Ελλείψει μιας λεπτομερούς διάταξης που τιμούν και οι δύο πλευρές, η εξίσωση μπορεί να γίνει λοξή. Για παράδειγμα, αν ο σύζυγος παραιτηθεί από τις οικιακές του ευθύνες, εναπόκειται στη γυναίκα να ισορροπήσει την καριέρα και τις δεσμεύσεις της στο σπίτι. Οι σύζυγοι πρέπει να συμμετέχουν εξίσου σε ό,τι συμβαίνει στο σπίτι, είναι ειλικρινά το ελάχιστο.

Οι σύζυγοι μοιράζονται εξίσου τις δουλειές του σπιτιού και τις ευθύνες

Το να μοιράζεστε τις δουλειές του σπιτιού αποτελεί επίσης καλό παράδειγμα για τα παιδιά. Δείχνει ότι οι άνδρες δεν είναι «πάνω» από καμία οικιακή εργασία. Το «ανδρικό εγώ» δεν πρέπει να έχει καμία σημασία σε αυτό το πλαίσιο. Στην πραγματικότητα, υπήρξαν ορισμένες μελέτες που υποδεικνύουν ότι ακόμη και όταν οι γυναίκες είναι οι βασικοί τροφοδότες στο σπίτι, οι σύντροφοί τους δεν συμβάλλουν στη διατήρηση και λειτουργία του νοικοκυριού. Η έννοια του καταμερισμού των οικιακών δουλειών απουσιάζει παντελώς σε τέτοιους γάμους.

Τούτου λεχθέντος, θα ήταν λάθος να μην αναγνωρίσουμε ότι σε αυτήν την πτυχή της ισότητας των φύλων, τα πράγματα αλλάζουν σίγουρα. Καθώς οι γυναίκες προοδεύουν στον επαγγελματικό τομέα, οι άνδρες έχουν γίνει πιο πρακτικοί στο να μοιράζονται τις ευθύνες του σπιτιού. Μια αρκετά μεγάλη διατομή γυναικών δεν χρειάζεται να βρίσκουν συνεχώς τρόποι να κάνετε τους συζύγους να κάνουν δουλειές του σπιτιού.

Πώς ερωτευτήκαμε

Γνωριζόμαστε για περισσότερα από 12 χρόνια τώρα και ζούμε μαζί τα τελευταία 4 χρόνια. Από την αγγλική λογοτεχνία μέχρι τα ροκ συγκροτήματα, εξερευνήσαμε τα πάντα μαζί τα μαγικά απογεύματα ως παιδιά. Ήμασταν στα τέλη της εφηβείας μας, σπουδάζαμε στο ίδιο κολέγιο μηχανικών. Αντί να ερωτευτούμε από την αρχή, απολαύσαμε ο ένας την παρέα του άλλου.

Από τότε πολλά πράγματα έχουν αλλάξει. Ο Μπέιλι, ο πιο πρακτικός, ακολούθησε έναν πολύπειρο δρόμο και τώρα εργάζεται σε μια φημισμένη εταιρεία λογισμικού, ενώ εγώ, ο πιο φανταχτερός ηλίθιος, ακολούθησα τη στραβή λωρίδα για να γίνω ανεξάρτητος συγγραφέας.

Πήραμε χωριστούς δρόμους και παρόλα αυτά παραμείναμε αρκετά κοντά για να φέρουμε τη γεύση των δύο διαφορετικών κόσμων στη σχέση μας. Μερικές φορές ζήλευα τον πολυτελή χώρο εργασίας της και τα ομαδικά μεσημεριανά γεύματα που είχαν, ενώ καθόμουν μόνη μου στο βρώμικο γραφείο μου. Μερικές φορές θα ζήλευε την ελευθερία μου να αποδεχτώ και να απορρίψω τη δουλειά με τους δικούς μου όρους.

Οι προσδοκίες των γονιών μας μπήκαν

Σταδιακά, αναπτύξαμε εντελώς διαφορετικά γούστα. Ενώ εκείνη είχε πάντα αδυναμία στην αρχαία λογοτεχνία, βυθίστηκα στα λαϊκά τραγούδια και στον Τζέιμς Τζόις. Ενώ εκείνη χαιρόταν να συντονίζεται σε αυτούς τους ρυθμικούς αριθμούς, εγώ αναζήτησα παρηγοριά στα βρετανικά sitcom. Ακόμα κι όταν εξελίχθηκαν τα γούστα και η προσωπικότητά μας, δεν χωρίσαμε ποτέ.

Ωστόσο, τα πράγματα έγιναν πολύπλοκα αφού παντρευτήκαμε. Οι προσδοκίες των γονιών μας συγκρούστηκαν με τον ατομικιστικό τρόπο ζωής μας και φυσικά μας έκαναν να αμφιβάλλουμε για τον τρόπο που ήμασταν διαχείριση των προσδοκιών στη σχέση. Ο Μπέιλι κέρδιζε φυσικά περισσότερα, αφού το εισόδημά μου κυμάνθηκε. Αυτή ήταν μια κατάσταση μεγάλης αμηχανίας για τους γονείς της.

Δεν ήταν ευχαριστημένοι με τη δουλειά μου

Ο πατέρας μου πέθανε όταν ήμουν 19 ετών και είμαι ανεξάρτητος συγγραφέας από το 2009, προς μεγάλη ενόχληση της μητέρας μου, καθώς πάντα επέμενε να πάρω μια κανονική δουλειά μετά την ολοκλήρωση του πτυχίου και του MBA. Ακόμα και τώρα προσεγγίζει την κατάσταση με νευρικό γέλιο. 

Δεν είδα ποτέ τον πατέρα μου να μπαίνει στην κουζίνα. Αν και η μητέρα μου έβγαινε στη δουλειά (ακόμα κάνει) κάθε μέρα, ήταν αυτή που έκανε την ακατάστατη δουλειά και λέρωσε τα χέρια της. Έτσι ήταν τα πράγματα. Ο σύζυγος πρέπει να κερδίζει περισσότερα (όπως έκανε ο πατέρας μου) ενώ η γυναίκα του θα πρέπει να φροντίζει τις δουλειές του σπιτιού και τα παιδιά.

Μια φορά ρώτησα τη μητέρα μου γιατί ο μπαμπάς μου δεν βοηθούσε ποτέ στο σπίτι και το μόνο που μου έδωσε ήταν μια χλεύη και μια ψυχρή απάντηση: «Γιατί να βοηθάει ο σύζυγος στις δουλειές του σπιτιού;»

Όσον αφορά τους γονείς της Μπέιλι, ήταν αυστηρά εναντίον του γάμου και με την 4η επέτειό μας να είναι κοντά μας, ο πατέρας της με ρωτάει ακόμα, «Τι γράφεις;» «Για ποιον γράφεις;» «Πληρώνουν;»

Ο τρόπος ζωής μου δεν ήταν αποδεκτός από την κοινωνία

Μόλις αποκτήσαμε ένα αγοράκι, ένα εντελώς νέο σύνολο προβλημάτων εμφανίστηκε από το κουτί της Πανδώρας. Μου αρέσει να μαγειρεύω και να περνάω χρόνο με τον γιο μας. Τραγουδάω ιρλανδικά λαϊκά τραγούδια ως νανουρίσματα και η Tate (ο γιος μας) τα λατρεύει. Ο Μπέιλι είναι πιο προσανατολισμένος στην καριέρα, ενώ εγώ χαίρομαι.

Γράφω. Πίνω. Ταΐζω τον γιο μου, τον αφήνω στο σχολείο, τον κάνω μπάνιο κατά καιρούς και το ίδιο κάνει και εκείνη! Όταν πρέπει να φύγει νωρίς, διαχειρίζομαι τις δουλειές. Ενώ τις μέρες που πρέπει να γράψω κι άλλα, εκείνη τα φροντίζει. Ο τρόπος που μοιράζαμε τις δουλειές του σπιτιού μας κράτησε προσγειωμένους και μας έκανε πιο αποτελεσματικούς ως ζευγάρι.

Οι ιδεολογίες μας μας κράτησαν πιο δυνατούς από ποτέ

Αυτό που μας κόλλησε ήταν η αμοιβαία εμπιστοσύνη και μια κοινή ιδεολογία. Η ιδεολογία που ανέπτυξα από την εξερεύνηση των σύγχρονων ευρωπαϊκών ταινιών και βιβλίων και αυτή που συγκέντρωσε από μια ενδελεχή ανάγνωση επιφανών φεμινιστών συγγραφέων ήταν η ίδια. Η έννοια της ισότητας μας ενέπνευσε και τους δύο. Αλλά δεν ήταν εύκολο να συνεχίσω να μοιράζομαι εξίσου τις δουλειές του σπιτιού με τη μητέρα μου που ζούσε στη γύρω περιοχή και συμμετέχει ενεργά στην καθημερινή μας ζωή.

Μετακομίσαμε λοιπόν σε ένα νοικιασμένο και ευάερο διαμέρισμα λίγα χιλιόμετρα. Εδώ απολαμβάνουμε την ελευθερία να ασκούμε την αντίληψή μας για την ισότητα. Πάνω από όλα, απολαμβάνουμε την ελευθερία μας να φωνάζουμε ο ένας στον άλλον και να τσακώνουμε. Ναί! Αφού οι ρόλοι δεν είναι καθορισμένοι, κατηγορούμε ο ένας τον άλλον για όλα και για όλα.

Τα πράγματα μπήκαν στη θέση τους

Όπως σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου! Ξεκινώντας από έναν μήνα χαμηλών κερδών μέχρι τους σωρούς από άψογα πιάτα στον νεροχύτη της κουζίνας, ουρλιάζουμε και φωνάζουμε, δείχνοντας με το δάχτυλο ο ένας στον άλλο. Αλλά αυτό συμβαίνει επειδή μοιραζόμαστε τις οικιακές ευθύνες εξίσου. Δεν φωνάζουμε και ουρλιάζουμε πάντα, καθώς τις περισσότερες μέρες τα πράγματα μπαίνουν στη θέση τους.

Κάποιες μέρες, αυτή είναι κουρασμένη και κάποιες μέρες, εγώ. Ωστόσο, εκείνες τις μεγάλες νύχτες, αφού έπιασα τα πιάτα, έβρασα γάλα για τον γιο μας, καθάρισα το τραπέζι και έβαλα το φαγητό στο ψυγείο, πίνοντας ένα ποτό μόνος μου στο μπαλκόνι, νιώθω ζωντανός. Έχουμε μάθει να Αντιμετωπίστε τη μάχη για την εξουσία στις σχέσεις.

Άλλωστε, είμαι συγγραφέας και πρέπει να λερώνω τα χέρια μου συγκεντρώνοντας εμπειρίες. Είμαστε φίλοι και φίλοι δεν αναθέτουμε δουλειά ο ένας στον άλλον αλλά τη μοιραζόμαστε. Οι καιροί έχουν αλλάξει προς το καλύτερο, το ίδιο και εμείς. Εάν η κατανομή των οικιακών εργασιών μειώνει έστω και λίγο τον φόρτο εργασίας μιας γυναίκας, είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για να τη βοηθήσουμε να επιτύχει τους επαγγελματικούς και άλλους στόχους της ζωής.

FAQs

Η συνεισφορά σας δεν αποτελεί φιλανθρωπικό ίδρυμα δωρεά. Θα επιτρέψει στη Bonobology να συνεχίσει να σας φέρνει νέες και ενημερωμένες πληροφορίες στην προσπάθειά μας να βοηθήσουμε οποιονδήποτε στον κόσμο να μάθει πώς να κάνει οτιδήποτε.

Δείτε τη διαδικασία σύνταξης

Γνωρίστε την κριτική επιτροπή μας

Κοινή χρήση σχολίων

Ποια είναι τα σχόλιά σας;

×

Βοηθητικός Αναφορά σφάλματος ΑΛΛΑ

Υποβολή