Jak mój fetysz fitness sprawił, że mam nowego chłopaka

Mówią miłość może rozkwitnąć w najbardziej nieoczekiwanych miejscach. W moim przypadku było to pośród brzęku ciężarków i rytmicznego szumu bieżni w mojej lokalnej siłowni. Moja pasja do fitnessu nie polegała tylko na utrzymaniu formy; to był styl życia, definiująca część tego, kim jestem. Nie wiedziałam, że właśnie ta pasja doprowadzi mnie do mężczyzny moich marzeń.

Subtelne zawstydzanie, trwały wpływ: jak komentarze rodziny ukształtowały mój wizerunek

Ważne jest, aby rozpoznać wpływ subtelnego zawstydzania i aktywnie pracować nad kultywowaniem współczucia dla siebie i zdrowego poczucia własnej wartości. Szukanie wsparcia u zaufanych przyjaciół, terapeutów lub grup wsparcia może być również niezwykle korzystne w leczeniu skutków tych doświadczeń.

• Zinternalizowana krytyka: Subtelne zawstydzanie może prowadzić do uwewnętrznionych negatywnych przekonań na swój temat, tworząc ciągłe poczucie nieadekwatności i zwątpienia.
• Zniekształcony obraz ciała: Ciągła obserwacja i krytyka mogą przyczynić się do zniekształconego postrzegania własnego ciała, co może prowadzić do niezadowolenia z ciała, a nawet do zaburzeń odżywiania.
• Strach przed oceną: U osób, które doświadczyły subtelnego zawstydzenia, może rozwinąć się wzmożony strach przed oceną, co wpływa na ich pewność siebie i zdolność do pełnego wyrażania siebie.
• Trudność Ustawianie granic: Wyznaczanie granic z członkami rodziny może być trudne, szczególnie jeśli odegrali oni znaczącą rolę w kształtowaniu Twojego obrazu siebie od najmłodszych lat. Może to prowadzić do ciągłego niepokoju emocjonalnego i poczucia bezsilności.
• Nieumyślne wyrządzenie szkody: Członkowie rodziny mogą nie mieć zamiaru wyrządzania trwałych szkód swoimi uwagami, ale bezceremonialne komentarze na temat wagi, wyglądu lub wyborów mogą z czasem się kumulować i głęboko wpłynąć na poczucie własnej wartości.

Podobne czytanie: Problemy z obrazem ciała gejów wynikające ze strachu przed brakiem miłości

Nie była to otyłość, ale miałem lekką nadwagę; coś, czego moje więzi rodzinne nigdy nie pozwalają mi zapomnieć

Wszystko zaczęło się od „erokom mota manush kk biye korbe? (Kto poślubi taką grubą kobietę jak ty?)”. Rozważałem pójście na siłownię. Moja siostra była o cal niższa ode mnie, ale w świetnej formie. Miałem grube ramiona (według mojego maasi), duży bhuri (brzuch) i ramiona jak u mężczyzny (ze strony ojca miałem szerokie ramiona, które odziedziczyłem, więc jak to moja wina?) W zasadzie nie miałem idealnego ciała dla dziewczyny zdatnej do małżeństwa. Śmiałem się z nich, bo nie miałem zamiaru wychodzić za mąż, dopóki ktoś nie zaciągnie mnie do manda, trzymając mnie na muszce. A ponieważ udzielanie krewnym lekcji na temat zawstydzania ciała zajmowałoby mi weekend, grzecznie udawałam, że śmieję się ze swojego ciała.

Mniej więcej na drugim roku studiów poczułam motywację do schudnięcia

Powód jest dwojaki: po pierwsze, na pierwszym roku studiów doznałem złamania nogi, na drugim zerwałem więzadło tej samej nogi i dwukrotnie w tym samym roku skręciłem kostkę. Wiadomo, że gdy zranisz się w nogę, masz tendencję do skręcenia kostek lub zranienia tej samej nogi, ponieważ staje się trochę słabsza. Lekarze poradzili mi, żebym rozważyła utratę kilku kilogramów nie dlatego, że jestem gruba czy coś, ale dlatego, że zrzucenie kilku kilogramów odciążyłoby moje nogi.

To, co zaczęło się jako coś w rodzaju „Pod radą lekarza”, szybko przekształciło się w coś, co sprawiało mi przyjemność. Pierwsze półtora tygodnia było torturą dla ciała, ale kiedy już wszedłem w nurt wydarzeń, poczułem na to ochotę.

Siłownia stała się zabawą

Pocenie się i bieganie w pomieszczeniu o kontrolowanej temperaturze było świetną zabawą. Moje ciało było lżejsze i nie miałam poczucia winy związanego z jedzeniem czekoladek w weekendy. Nie żebym się tym przejmował, ale krewni też zaczęli to zauważać. „Patla hoye gechish onek (o wiele schudłaś niż wcześniej)” – powtarzało się powiedzenie. Nikogo nie obchodziło, że jestem teraz sprawniejszy, lepiej się odżywiam i mam lepszą wytrzymałość.

Po kilku miesiącach regularnych treningów, kiedy zbędne kilogramy wyraźnie spadły, poczułem, że powinienem spróbować czegoś bardziej elastycznego. Joga? Pilates? O, Karate. Sztuki walki wydawały się dobrym sposobem na wzmocnienie systemu obronnego przed potencjalnymi zagrożeniami. Więc rano chodziłem na siłownię, po college'u ćwiczyłem jogę, a wieczorem miałem zajęcia karate w pobliżu Ballygunj. Czy miałem obsesję na punkcie fitnessu i treningu? Nie, raczej potrzebowałem intensywnych ćwiczeń, ponieważ dało mi to poczucie celu i siły.

„Sprawność fizyczna to nie tylko kwestia zdrowia fizycznego; to także odnalezienie społeczności i więzi”.

Już w pierwszym tygodniu mojego pobytu, kiedy właśnie poznałem tajniki podstawowego karate, zacząłem zdawać sobie sprawę, że to nie jest coś w rodzaju zwykłego biegania na bieżni. Wymagało to dużego skupienia i cierpliwości. Trening umysłu i ciała był ważną częścią. Delikatnie mówiąc, byłem niechlujny. Nie byłem zadowolony. Dlatego rzuciłem to i skupiłem się na siłowni i jodze.

W połowie etapu rzucania karate siedziałem tam i robiłem notatki do artykułu, który pisałem do dziennika uniwersyteckiego, i patrzyłem, jak dzieciaki siekają i odchodzą. Potem całkowicie to rzuciłem i zamieniłem na wieczorne bieganie.

Podobne czytanie: Komu zależy na sprawiedliwości?

Pewnego pięknego wieczoru na siłowni, po biegu, widzę znajomą twarz spoglądającą znad uniesionej brody

Uśmiechnąłem się. Może jest stałym bywalcem. Może jest kretynem. Był jednak w dobrej formie.

Przez następny tydzień wymienialiśmy spojrzenia, ale na miłość boską nie mogłem sobie przypomnieć, gdzie go widziałem. Odpowiedział na moje pytania półtora tygodnia później.

„Byłeś tego samego wieczoru na zajęciach karate. Dlaczego zrezygnowałeś?”
„Konflikt interesów” – skłamałem.
– To było dla ciebie zbyt skupione, prawda?
Uśmiechnąłem się. "Może".

To był zakres rozmowy, po której oboje wróciliśmy do swoich codziennych zajęć.

Okazało się, że w drodze powrotnej pojechaliśmy tym samym metrem

A poza tym był super miłą osobą. Zgodził się nawet pomóc mi napisać pracę na temat fitnessu. Otóż ​​on i jego brat, który był trenerem na siłowni. Anwesh był świetnym facetem – cały pakiet – miły, czarujący, pomocny i zawsze gotowy do spożywania alkoholu w ograniczonych ilościach. W innej linii czasu byłby jak dotąd wielkim człowiekiem; gdyby tylko był hetero.

Teraz, dwa lata później, mam przyzwoitą historię fitness opublikowaną w moim dzienniku studenckim, wspaniałego przyjaciela, którego poznałam na siłowni i chłopaka-trenera.

Okazuje się, że brat Anwesha jest heteroseksualny i od chwili, gdy spotkaliśmy się, aby omówić moją pracę, nie było między nami chemii.

Siłownie – od niepamiętnych czasów zbliżają ludzi!

Uwagi końcowe

Moja przygoda z fitnessem nie polegała tylko na fizycznej przemianie; chodziło o odkrycie własnej wartości, przesuwanie granic i ostatecznie znalezienie miłości w nieoczekiwanym miejscu. Nauczyło mnie, że realizowanie swoich pasji może prowadzić do pięknych relacji i że czasami najbardziej satysfakcjonujące relacje rozkwitają w najbardziej nieoczekiwany sposób.

Przyjęcie mojego „fetysza” fitnessu nie tylko wyrzeźbiło moje ciało, ale także wyrzeźbiło moje życie, otwieranie drzwi do miłości, zaufania i tętniącej życiem społeczności. Nie bój się więc realizować swoich pasji, nawet jeśli wydają się nieszablonowe. Nigdy nie wiesz, kogo możesz spotkać na swojej drodze i jaki pozytywny wpływ może to mieć na Twoje życie.

Jak kochać siebie i swoje ciało niezależnie od społeczeństwa

Randka z introwertykiem? 10 sposobów, w jakie introwertycy okazują ci miłość

9 sposobów radzenia sobie, jeśli Twój partner krytykuje Cię publicznie

Twoja wpłata nie stanowi darowizny charytatywnej. darowizna. Pozwoli to Bonobology nadal dostarczać Ci nowych i aktualnych informacji w naszym dążeniu do pomocy każdemu na świecie w nauce robienia czegokolwiek.