Dit gaat niet alleen over mijn ervaring; het gaat over de collectieve kracht van #MeToo om sluimerende pijn bij overlevenden overal ter wereld op te wekken. Ik verken de complexe emoties die ontstaan – woede, schaamte, verdriet – en de onverwachte kracht die je vindt in solidariteit met anderen. Het is een rauwe en eerlijke kijk op hoe een mondiale beweging persoonlijke genezing kan teweegbrengen en ons eraan herinnert dat we niet alleen zijn.
Toen ik als jonge student werd misbruikt
Inhoudsopgave
Tegenwoordig heeft de ‘Ik ook’-campagne gelukkig veel aandacht gekregen onder de ontwikkelde klasse over de hele wereld, maar mijn verhaal dateert van bijna dertig jaar of langer, toen ik nog een bijna natte, gretige tiener was die graag wilde behagen, met het belang van mijn eigen nieuwe ontdekte seksualiteit. In die tijd nam ik privé-coachingslessen van een Sir, die een Sir was voor alle jonge, beginnende meisjes in de buurt.
Het was in die tijd min of meer verplicht voor een meisje dat haar 12e niveau had gehaald, om dit specifieke vak van deze specifieke heer te leren. Het was eigenlijk bijna een ritueel, een traditie. In mijn geval denk ik dat ik genoot van de aandacht die hij op mij schonk. Vanaf de eerste dag prees hij mij om mijn leergierigheid en mijn snelheid bij het oppikken van de lezingen, en gaf mij vaak kleine boekjes over dit onderwerp.
Gerelateerde lezen: Waarom kunnen we in ons land niet toegeven dat we misbruikt zijn?
Was het mijn schuld dat ik hem verder leidde?
Ik wist niet zeker hoeveel schuld ik had (ik denk dat de geheime schaamte van elk slachtoffer vergelijkbaar is), omdat de meeste van mijn lessen bijna een delicate plagerige poging waren geworden om zijn goedkeuring te winnen, en al snel begonnen collectieve lessen te worden verplaatst naar individuele lessen. soms door hem, en soms door mij.
Het kat-en-muisspel (als het een tienerliefdesverhaal was geweest, zou dit de vrijagefase zijn genoemd) zou misschien langer hebben geduurd, maar op een dag, midden in de verplaatste individuele les, liet hij zijn wijsvinger helemaal naar beneden glijden. mijn decolleté. Ik kan me niet herinneren dat ik boos of bang was, maar ik herinner me wel dat ik hem resoluut genoeg vertelde dat dit moest stoppen, terwijl ik bloosde terwijl ik het zei. Die les en verdere lessen gingen zoals gewoonlijk door, totdat ze eindigden met de voltooiing van de cursus. Alsof het nooit was gebeurd. Ik ben gewoon gestopt met het herplannen van individuele lessen.
Veelgestelde vragen
1. Hoe kunnen publieke campagnes als #MeToo overlevenden van misbruik helpen?
Publieke campagnes zoals #MeToo kunnen overlevenden van misbruik helpen door een platform te bieden voor het delen van hun ervaringen, het vergroten van het bewustzijn over de prevalentie van misbruik en het bevorderen van een gevoel van solidariteit. Deze campagnes kunnen de gevoelens van overlevenden valideren, het stigma dat gepaard gaat met het uitspreken van hun mening verminderen en maatschappelijke veranderingen aanmoedigen door de wijdverbreide aard van het probleem te benadrukken.
2. Welke emoties kunnen ontstaan bij het opnieuw bekijken van ervaringen uit het verleden met misbruik veroorzaakt door bewegingen als #MeToo?
Het opnieuw bekijken van eerdere ervaringen met misbruik kan een reeks complexe emoties oproepen, waaronder woede, schaamte, verdriet en een gevoel van verraad. Hoewel deze emoties pijnlijk kunnen zijn, kunnen ze ook leiden tot onverwachte kracht en genezing, vooral wanneer overlevenden contact maken met anderen die soortgelijke ervaringen hebben gehad en solidariteit vinden in hun gedeelde verhalen.
3. Hoe moet je omgaan met het opnieuw opduiken van trauma uit het verleden als gevolg van de #MeToo-campagne?
Omgaan met opnieuw opgedoken trauma kan een uitdaging zijn. Overlevenden worden aangemoedigd om professionele begeleiding te zoeken, zich aan te sluiten bij steungroepen of met vertrouwde vrienden of familieleden te praten. Deelnemen aan zelfzorgpraktijken en verbinding maken met onlinegemeenschappen die zich inzetten voor overlevenden, kan ook emotionele steun bieden. Vergeet niet dat het belangrijk is om prioriteit te geven aan uw welzijn en stappen te ondernemen in uw eigen tempo.
Zou iemand mij geloofd hebben?
Een deel van mij schaamde zich natuurlijk. Het andere deel vroeg zich af of iemand mij zou geloven, omdat zoveel studenten vóór mij dergelijke problemen niet hadden, en weer een ander deel herinnerde zich mijn verre vriend Mala, die drie maanden geleden plotseling niet meer naar zijn klas kwam.
Ik vroeg me af of meneer er iets mee te maken had. Het officiële verhaal dat mijn moeder mij vertelde (door hem verspreid, dat weet ik zeker) was dat ze niet blij was als ze voor een publiek werd uitgescholden. Maar nu had ik mijn twijfels. Ik betrapte haar en vroeg haar wat haar ertoe had gebracht te stoppen.
‘Niets, het was te ver weg,’ zei ze, maar door het ongemak in haar toon en haar ogen vroeg ik me af of zij ook verborg wat ik verborg. Bijna zes jaar later stopte Saraswati, de dochter van mijn buurvrouw, binnen een week met de klas.
Het verhaal dat mijn moeder vertelde was dat ze volhield dat hij (“stel je voor, hij heeft de leeftijd van mijn vader”) op een waanzinnige manier met haar flirtte. Mijn moeder hield opnieuw vol dat het onzin was en zei: ‘Zelfs als jij daar hebt gestudeerd, heb je je ooit zo gevoeld?’ Ik weet niet of mijn moeder ooit aan mijn toon en ogen heeft kunnen afleiden wat ik nog steeds verborgen hield. Het leek te laat op de dag om 'Ik ook' te zeggen. Het leek te laat op de dag om 'Ik ook' te zeggen.
Gerelateerd lezen: Geef mijn alcoholische, mishandelende echtgenoot op
Na al die jaren van huwelijk, kinderen, een zelfstandig werkende vrouw dingen, en dat alles, het is nog steeds een van mijn diepe spijt dat ik manipulatief was geweest, en niet onschuldig zoals Saraswati, en ook niet moedig zoals zij om bij de naam te zeggen zonder me af te vragen of ik wel of niet geloofd zou worden.
Dit is een beetje mijn 'Ik ook'-roep.
Ja, ik ook, ik ook.
Conclusie
De #MeToo-beweging is meer dan een hashtag; het is een katalysator voor het ontwaken en aanpakken van de lang begraven pijn van veel overlevenden. Het brengt een mix van emoties naar voren – woede, schaamte, verdriet – en bevordert tegelijkertijd onverwachte kracht door solidariteit. Deze collectieve ervaring van delen en genezen onderstreept de kracht van eenheid en herinnert ons eraan dat we niet alleen staan in onze strijd. Door openlijk over ons verleden te praten, vinden we persoonlijke genezing en dragen we bij aan een mondiale beweging die pleit voor gerechtigheid en verandering.
Hoe ik wegliep van mijn mishandelende echtgenoot en mijn leven opnieuw opbouwde
Uw bijdrage vormt geen liefdadigheidsbijdrage. schenking. Het zal Bonobology in staat stellen om u nieuwe en up-to-date informatie te blijven bieden in ons streven om iedereen ter wereld te helpen leren hoe ze alles kunnen doen.
Dit stuk was zo eerlijk. De manier waarop je vroeg: 'was ik het die hem leidde'. Zelfs als mannen de daders zijn, voelen veel vrouwen zich zo... Ik begrijp zo goed waar je het over hebt. Veel vriendinnen hebben dit met mij gedeeld. Eén ding is te danken aan de POV van een man: op de een of andere manier zullen ze jou uiteindelijk de slechte maken, in het bijzijn van hun vrouwen, vrienden... Ik weet dit.