Η μητρότητα και οι φιλοδοξίες καριέρας είναι μια αδιάκοπη διελκυστίνδα. Αυτή τη σύγκρουση αντιμετωπίζουν χιλιάδες γυναίκες καθώς παλεύουν με ανάμεικτα συναισθήματα. Εφόσον δεν υπάρχει «λύση» ή «φόρμουλα», δεν υπάρχουν σωστές επιλογές εδώ.

Είναι ακριβώς αυτό που λέει η Candace Alnaji: «Δεν είσαι κακή μαμά γιατί πηγαίνεις στη δουλειά κάθε μέρα. Ομοίως, δεν είσαι αποτυχημένος επειδή άφησες τελείως την καριέρα σου. Οι επιλογές σχετικά με την εργασία και την οικογένεια είναι προσωπικές – δεν υπάρχει μέθοδος που να ταιριάζει σε όλους. Όποιος σου πει το αντίθετο κάνει λάθος».

Ίσως περιμένετε μωρό ή είστε νέα μαμά. Ίσως είστε μια νέα μαμά που πρόκειται να ξεκινήσει ξανά δουλειά ή μια μαμά που μόλις εγκατέλειψε τη δουλειά της. Ανεξάρτητα από την κατάστασή σας, είμαι εδώ με μια ιστορία που θα σας δώσει την προοπτική που αναζητάτε. Ας ξεκινήσουμε το ταξίδι μαζί και ας δούμε πώς οι άλλοι έχουν περπατήσει με τα παπούτσια μας πριν.

Μητρότητα ή Καριέρα; Επιλογή μεταξύ μωρού και καριέρας

Αναρωτήθηκα πώς θα μπορούσα να αντιμετωπίσω το δίλημμα που αντιμετωπίζουν τόσες πολλές γυναίκες σε όλο τον κόσμο. Και πιστέψτε με όταν λέω ότι χάθηκα. Αυτό μέχρι που γνώρισα τον Τζέι. Ένα τυχαίο τρέξιμο, ένας κοινός φίλος που μοιραζόμαστε και οι δύο και μια βόλτα με το τρένο πίσω στο σπίτι. Ήξερα ποια ιστορία θα έλεγα και πώς θα την έλεγα. Τα λόγια του με είχαν εντυπωσιάσει και στα λόγια του θα έγραφα αυτή την αφήγηση.

Το καλύτερο μισό του Τζέι είχε περάσει το ίδιο πρόβλημα που αντιμετωπίζετε: να επιλέξει ανάμεσα σε μωρό και καριέρα. Και αυτή είχε περάσει από τις κινήσεις της απογοήτευσης, του θυμού, της σιωπής και της αποδοχής. Εδώ είναι μια ιστορία που εξερευνά τη μητρότητα και την καριέρα, και όλα όσα φέρνει αυτή η διαμάχη.

Σχετική ανάγνωση: Πώς είναι για ένα παντρεμένο ζευγάρι να μην κάνει παιδιά;

«Φοβόταν ότι η εγκυμοσύνη θα μπορούσε να εμποδίσει την καριέρα της»

Περίμενα μια ώρα έξω από το κολέγιο Mithibai για να της πω τα νέα. Ενώ κρατούσα τις αναφορές αίματος της γυναίκας μου ότι είχα λάβει την ίδια μέρα, περίμενα ανυπόμονα ενώ εκείνη παρακολουθούσε μια διάλεξη μέσα στην πανεπιστημιούπολη.

Νωρίτερα την ίδια μέρα είχε παραπονεθεί για ζαλάδα και εξάντληση, αλλά ήταν σίγουρη ότι δεν ήταν έγκυος. Όταν βγήκε έξω και περπατήσαμε προς το ταξί, της είπα ότι η πεποίθησή της (ότι δεν είναι έγκυος) ήταν αβάσιμη. Με κοίταξε με δυσπιστία και περπάτησε δίπλα μου με απόλυτη σιωπή, χωρίς να με κρατάει από το χέρι, καθώς διασχίζαμε το δρόμο. Είχε χαθεί στις σκέψεις της.

Ακόμη και πριν μετακομίσει στο διαμέρισμά μου στη Σιόν, είχαμε συζητήσει αυτό πολλές φορές. Αν και ήμασταν πολύ ενεργοί σεξουαλικά, είχε ξεκαθαρίσει ότι δεν ήθελε μωρό. Ήταν δημοσιογράφος και φοβόταν ότι η εγκυμοσύνη θα μπορούσε να εμποδίσει την καριέρα της ή ακόμα και να την καταστρέψει εντελώς. Η προτίμησή της μεταξύ μητρότητας ή καριέρας ήταν ξεκάθαρη.

Λάβαμε κάθε είδους προφυλάξεις. Ενώ πάντα χρησιμοποιούσα προφυλακτικό, εκείνη έπαιρνε χάπι. Αλλά όπως λένε, το σεξ είναι περίεργο: μερικές φορές δεν μπορείς να λάβεις προφυλάξεις. Δεν είναι δυνατόν να αντισταθείτε στον πειρασμό εάν δεν έχετε προφυλακτικό σε άμεση γειτνίαση. Επίσης, όπως είχαμε ανακαλύψει, το εύθραυστο προφυλακτικό δεν μπορεί να είναι απολύτως αξιόπιστο.

Σχετική ανάγνωση: Πρέπει να κάνω μωρό; Αποφασίστε να προχωρήσετε με αυτούς τους 12 λόγους

«Δεν ήταν πια παιχνίδι»

Που και που, αγόραζα ένα πακέτο κιτ εγκυμοσύνης και εκείνη έκανε ένα τεστ. Ήταν ένα είδος παιχνιδιού που είχαμε αρχίσει να απολαμβάνουμε. Ωστόσο, μια μέρα, δεν ήταν πια παιχνίδι. Ποτέ δεν σκεφτήκαμε ότι θα έπρεπε να κάνει την επιλογή μεταξύ μητρότητας ή καριέρας.

Μια μέρα, ξεχάσαμε να πετάξουμε το ραβδί. Ένα ή δύο λεπτά αργότερα, παρατήρησα μια αμυδρή δεύτερη γραμμή στον πίνακα ενδείξεων. της είπα αμέσως. «Ας προσπαθήσουμε άλλη μια φορά. Πήγαινε και φέρε κι άλλα σετ εγκυμοσύνης», ρώτησε. Πήγα και της έφερα έξι διαφορετικά κιτ εγκυμοσύνης. Δύο από αυτά έδειξαν θετικό αποτέλεσμα, δύο δεν ήταν ξεκάθαρα και οι άλλες δύο έδωσαν αρνητικό αποτέλεσμα.

Ένας φίλος μας συμβούλεψε να κάνουμε μια εξέταση αίματος, προφανώς ο σίγουρος τρόπος για να επιβεβαιώσουμε μια εγκυμοσύνη. Χάρη στο πολυάσχολο πρόγραμμά της, καταφέραμε να κάνουμε τις εξετάσεις αίματος μόλις δύο εβδομάδες αργότερα. Και τρεις μέρες αργότερα, λάβαμε την αναφορά που ήταν θετική.

Την ίδια μέρα, αποφασίσαμε να δούμε έναν γιατρό απέναντι από το κολέγιο. Μέχρι να κλείσουμε ραντεβού με τον γιατρό, είχαν περάσει άλλες δύο εβδομάδες και είχε ήδη χάσει την περίοδο της. Αυτή ήθελε έκτρωση. Για αυτό, θα πρέπει να πάμε σε μια ιδιωτική κλινική.

Σχετική ανάγνωση: 12 Συμβουλές για να είσαι μια επιτυχημένη ανύπαντρη μητέρα

«Ακούσαμε τον ήχο μιας καρδιάς που χτυπάει»

Μια εβδομάδα αργότερα, αποφασίσαμε να συμβουλευτούμε έναν άλλο γιατρό. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, η γυναίκα μου ήταν ήδη στην έκτη εβδομάδα της εγκυμοσύνης της και ο γιατρός τη συμβούλεψε να υποβληθεί σε υπερηχογράφημα. «Το μωρό σας έχει καρδιά που χτυπά. Ακουσε το. Μετά έλα πίσω σε μένα», είπε ο γιατρός.

Πέντε μέρες αργότερα, επιστρέψαμε στο νοσοκομείο Lilavati για τη διαδικασία. Ακούσαμε τον ήχο μιας καρδιάς που χτυπούσε. Ήταν δυνατός, καθαρός και πιο γρήγορος από έναν κανονικό καρδιακό παλμό που πήγαινε κατευθείαν my καρδιά. Μετά τον υπέρηχο, της είπα ότι δεν άντεχα να σωπάσει αυτή η καρδιά που χτυπούσε. Προσπαθούσε να επιλέξει μεταξύ μητρότητας ή καριέρας, αλλά το μυαλό μου συνέχιζε να επιστρέφει σε αυτόν τον ήχο ευχών που προερχόταν από το μηχάνημα υπερήχων.

Ο γιατρός ήταν πολύ ξεκάθαρος ότι δεν συνιστάται η διακοπή της πρώτης εγκυμοσύνης γιατί μπορεί να δημιουργήσει ιατρικά προβλήματα στη συνέχεια. Έπρεπε να αποφασίσουμε γρήγορα γιατί μια καθυστέρηση θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο και τη ζωή της γυναίκας μου. Τις επόμενες μέρες ήταν ουσιαστικά σιωπηλή, περνώντας μηχανικά την καθημερινότητά της. Ίσως την ανησυχούσε κάνει λάθη ως γονιός.

Μπορούσα να αισθανθώ ότι ήταν διχασμένη μεταξύ της επιλογής του μωρού και της καριέρας της. Πραγματικά λαχταρούσε να είναι στη δουλειά μιας και η προαγωγή της ήταν προ των πυλών. Το να κάθεται στο σπίτι και να θηλάζει ένα νεογέννητο δεν ήταν ο ορισμός της για μια «ζωή με νόημα».

Είχαν περάσει πέντε μέρες από τότε που σώπασε, κι έτσι αποφάσισα να ξεκινήσω τη συζήτηση. Αφού ξεκίνησα τη συζήτηση, αποκάλυψε ότι δεν είχε πάρει ακόμη μια απόφαση μεταξύ μητρότητας και καριέρας. Αργότερα, συμβουλεύτηκα τον γιατρό που ήταν κάθετα αντίθετος με την άμβλωση.

Τηλεφώνησα και στη μεγάλη της αδερφή και της είπα για την εγκυμοσύνη. Μοιράστηκε τα «καλά νέα» με όλους τους άλλους στην οικογένειά τους. Το τηλέφωνο της γυναίκας μου άρχισε να χτυπάει ασταμάτητα. Απαντούσε στις περισσότερες από αυτές τις κλήσεις με μονοσύλλαβα πριν κλείσει το τηλέφωνο ενώ υποσχέθηκε να καλέσει όλους πίσω, κάτι που δεν έκανε ποτέ. Εν τω μεταξύ, ο χρόνος είχε τελειώσει για μια ασφαλή έκτρωση. Οποιαδήποτε περαιτέρω καθυστέρηση θα μπορούσε να οδηγήσει σε ιατρικές επιπλοκές για τη μητέρα.

«Η τελευταία μου λύση, η μητέρα μου…»

Τελικά, πήγα στην έσχατη λύση να πληκτρολογήσω τον αριθμό της μητέρας μου. Ήταν μια καρκινοπαθής που δεν είχε ζητήσει ποτέ τίποτα από τη γυναίκα μου. Δεν έχω ακούσει ποτέ τη γυναίκα μου να λέει «όχι» στη μητέρα μου. Μοιράζονταν έναν υγιή δεσμό και είχαν πολύ σεβασμό ο ένας για τον άλλον.

Η μητέρα μου, που ήταν πολύ άρρωστη για να ταξιδέψει, ζήτησε από τη γυναίκα μου να τη δει μόνη της στην Καλκούτα. Πέντε μέρες αργότερα, η έγκυος σύζυγός μου πέταξε πάνω. Επέστρεψε μετά από μια εβδομάδα – λαμπερή, χαμογελαστή και πίσω στον παλιό της εαυτό. Δήλωσε –προς μεγάλη μου χαρά– ότι θα γεννούσε το μωρό και θα διαχειριζόταν και την καριέρα. Αυτή ήταν ίσως η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου (αλλά σίγουρα όχι πιο ευτυχισμένη από τη μέρα που γεννήθηκε το μωρό μας).

Καθώς περνούσαν οι μέρες και οι εβδομάδες, γινόταν όλο και πιο δύσκολο για τη γυναίκα μου να κάνει ταχυδακτυλουργίες μεταξύ της δουλειάς της και της εγκυμοσύνης και τα πράγματα έγιναν πολύπλοκα στην πορεία (μια διαφορετική ιστορία για μια άλλη μέρα). Σπάνια έβρισκε οποιαδήποτε στιγμή για τον εαυτό της. Την πρώτη εβδομάδα του Αυγούστου 2012, η ​​μητέρα μου με πήρε τηλέφωνο στις 10 το βράδυ. Μου ευχήθηκε καλή τύχη για το μωρό και μου είπε ότι ήθελε να ακούσει τη φωνή μου για τελευταία φορά. Δύο λεπτά αργότερα, της κόπηκε η ανάσα.

Στις 6 Φεβρουαρίου 2013 γεννήθηκε ο γιος μου. Αυτό που πέρασε ανάμεσα στη γυναίκα μου και τη μητέρα μου είναι μυστικό μέχρι σήμερα. Να τι όμως είναι αυτή θα μερίδιο:

Με τα λόγια μιας μητέρας: μητρότητα ή καριέρα;

Η απόφαση να αποκτήσεις μωρό δεν είναι ποτέ εύκολη. Ολα αλλάζουν; επαγγελματικό, προσωπικό, και έγγαμη ζωή. Ένα μωρό θα σας κρατήσει μακριά από την ενεργό επαγγελματική σας ζωή για τουλάχιστον έξι μήνες. Η εγκυμοσύνη σας θα σας επιβραδύνει ενώ οι συνάδελφοί σας θα συνεχίσουν να τρέχουν με τον ίδιο ρυθμό, αν όχι πιο γρήγορα, στην επαγγελματική τους ζωή.

Μιλάμε για την εξισορρόπηση των δύο και την εργασία κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά ρωτήστε οποιαδήποτε μητέρα και θα σας πει πόσο δύσκολο είναι στην πραγματικότητα. Κάποια στιγμή, πρέπει να κάνετε μια επιλογή – είτε το μωρό είτε την επαγγελματική σας ζωή. Εκεί is όντως καμία ισορροπία.

«Η προτεραιότητα της αυτοφροντίδας είναι απαραίτητη για τις γυναίκες που αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις της εργασίας και της μητρότητας».

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων τριών μηνών που οδήγησαν στη γέννα, και άλλους τρεις μήνες μετά, αναγκάζεστε να μετατοπίσετε την εστίασή σας από την επαγγελματική σας ζωή για να επικεντρωθείτε αποκλειστικά στο μωρό. Καταλήγεις με τον πρώτο μεταξύ μητρότητας ή καριέρας.

Όταν τελικά είστε έτοιμοι να επιστρέψετε σοβαρά στη δουλειά, η απόφαση έρχεται ως πλήγμα στη συνείδησή σας. Το μωρό σας εξαρτάται από το θηλασμό και τώρα θα πρέπει να πιει από το μπιμπερό όσο εσείς θα λείπετε στη δουλειά. Φανταστείτε την αίσθηση όταν το μωρό κλαίει για το γάλα σας αλλά είστε έτοιμοι να φύγετε για τη δουλειά σε ένα ή δύο λεπτά.

Τότε σε διχάζουν κολοσσιαίες αμφιβολίες για το αν το μωρό φροντίζεται σωστά ερήμην σου. Ο ερχομός του μωρού αλλάζει τα πάντα στη ζωή της μητέρας και το πρώτο πράγμα που γίνεται θύμα είναι η επαγγελματική της ζωή.

Δεν έχω κανονική δουλειά από τότε που γεννήθηκε το μωρό μου. Δεν μπορώ να επιστρέψω στην παλιά μου δουλειά ή θέση, τουλάχιστον όχι αμέσως. Το μωρό μου, ωστόσο, μου έχει δώσει τεράστια χαρά. Είναι όλος ο κόσμος για μένα. Αλλά θα πω ψέματα αν πω ότι δεν μετανιώνω που διαλέγω μεταξύ καριέρας και μωρού.

(Τα ονόματα άλλαξαν για την προστασία των ταυτοτήτων)

FAQs

Τελικές Σκέψεις

Το δίλημμα «μητρότητα ή καριέρα» είναι ένα σύνθετο ζήτημα με σημαντικές κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις. Προκαλώντας τους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων, προωθώντας την ευελιξία στο χώρο εργασίας και παρέχοντας επαρκή συστήματα υποστήριξης, μπορούμε να δώσουμε τη δυνατότητα στις γυναίκες να ευδοκιμήσουν τόσο στην επαγγελματική όσο και στην προσωπική τους ζωή. Οι σύμβουλοί μας παρέχουν υποστήριξη και καθοδήγηση για την αντιμετώπιση ανησυχιών που σχετίζονται με την εξέλιξη της σταδιοδρομίας, την αυτοφροντίδα και την επίτευξη μιας ικανοποιητικής ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής. Προγραμματίστε μια διαβούλευση σήμερα.

Πώς να σας πείτε στον σύντροφό σας ότι χρειάζεστε χώρο όταν είστε αναστατωμένοι

Αντιμετώπιση των παρενεργειών της εγκυμοσύνης ως ζευγάρι – Συνήθεις ερωτήσεις

Επιλογή μιας Ινδής μητέρας – Μείνετε στο σπίτι Μαμά εναντίον Γυναίκας Καριέρας

Η συνεισφορά σας δεν αποτελεί φιλανθρωπικό ίδρυμα δωρεά. Θα επιτρέψει στη Bonobology να συνεχίσει να σας φέρνει νέες και ενημερωμένες πληροφορίες στην προσπάθειά μας να βοηθήσουμε οποιονδήποτε στον κόσμο να μάθει πώς να κάνει οτιδήποτε.